Een kwestie van geluk deel 2*: Binnenkort val ik door de mand
Een gedachte die met enige regelmaat door mijn hoofd gaat is ‘wacht maar, nu denk je dat ik leuk ben, grappig, soms zelfs geweldig, maar binnenkort val ik door de mand en ziet iedereen dat ik ook maar wat aanrommel..’.
Of het nu in werk is of in andere situaties, af en toe voelt het alsof ik op een dun lijntje loop en dat het wonder boven wonder meestal goed gaat maar dat het zeer binnenkort vast en zeker een keer mis gaat.
Waar komt dat nou vandaan, dat gevoel en die niet zo behulpzame overtuiging? Doe ik de hele tijd maar alsof? Ben ik boven mijn macht aan het werk? Doe ik mij dan anders voor dan wie ik in werkelijkheid ben?
Een dilemma waar ik soms bijvoorbeeld mee worstel is hoe ik met mijn bedrijf meer voeten aan de grond krijg. Het coachen en trainen doe ik met mijn ogen dicht maar mezelf en mijn diensten goed in de markt zetten blijft een ‘dingetje’.
Ik heb mezelf al meermalen uitgedaagd ‘je kunt ook stoppen’ zeg ik dan tegen mezelf. Alleen is er maar 1 ding dat ik erger vind dan steeds weer zoeken, volhouden en proberen, en dat is stoppen. Dus dat doe ik niet, daarvoor weet ik te zeker dat ik dit wil.Maar waarom lukt het dan niet? Ben ik niet duidelijk genoeg over wat ik doe, ben ik niet ‘verkoperig’ genoeg, moet ik meer en beter aan PR doen?
Allemaal vast deels waar, maar dat is niet de kern.
Ik blijf het soms lastig vinden om werkelijk te laten zien wat ik te bieden heb, ik luister nog te vaak naar de stem die zegt “wie ben jij nou helemaal, ze zien je aankomen”. Als je blijft geloven dat je kop eraf gaat als je boven het maaiveld uitsteekt, dan zal je begrijpen dat ik mezelf niet altijd vol overgave in de arena van het ondernemerschap durf te storten.
Ik ben dan misschien coach maar ik ben in de eerste plaats mens, en ja, ik laat mij net zo goed als ieder ander, soms tegenhouden door angst en belemmerende overtuigingen. Maar ja, nou ben ik naast mens dus ook coach, en vind ik weinig leuker dan het uitvogelen van menselijk gedrag, ook (misschien juist ook) dat van mijzelf.
Nou is mijn strategie van origine die van vermijden en van onzichtbaarheid; als ik niet opval, dan kunnen ze me ook niet uitlachen.
Er zijn verschillende strategieën die mensen toepassen als het aankomt op angst en kwetsbaarheid.
– de één wordt boos en gaat in de aanval;
– de ander vergelijkt zich met diegenen die het in hun ogen minder voor elkaar hebben dan zij en maken zichzelf dus groter of overschreeuwen zichzelf;
– en sommige mensen kruipen in een hoekje en proberen onzichtbaar te zijn.Je herkent dit gedrag misschien wel bij mensen in je omgeving of bij jezelf. Maar bedenk dit: juist in het meest vreemde of vervelende gedrag schuilt angst en kwetsbaarheid van mensen.
Mijn strategie is dus die van een grote cirkel om kwetsbare situaties heen lopen; vermijden en onzichtbaar zijn. Nou is onzichtbaarheid als strategie is niet zo handig als je een bedrijf van de grond probeert te trekken. Dus hoog tijd om die niet-helpende strategie te veranderen. En als ik iets wil veranderen in mijzelf dan helpt het altijd als ik het begrijp. Wanneer ik iets goed snap, zie ik het eerder als ik in mijn valkuil stap en als ik dat door heb, dan kan ik een nieuwe strategie kiezen.
Dus dit is waar ik mee bezig ben, mezelf alert maken op vermijdingsgedrag en proberen andere keuzes te maken. Dus als ik dan toch bezig ben, gooi ik mijn zoektocht meteen maar op het wereld wijde web, hup zo die arena in.
En ik hoop dat ik straks al mijn tenen nog heb en de val door de mand niet al te veel pijn doet. Maar zo wel, dan krabbel ik maar weer overeind om het nog een keer te proberen, ik bedoel, de aanhouder wint uiteindelijk toch?
Misschien herken je hier iets in van jezelf? Of ken je het gevoel om door de mand te vallen? Ik hoor graag hoe jij hiermee omgaat!
*)
Ook dit keer weer een blog geïnspireerd op ‘De kracht van kwetsbaarheid’ van Brene Brown. Je kunt wel zeggen dat dit boek een nogal goede greep was en de juiste input voor mij om bepaalde stukken in mijzelf weer verder te verhelderen. Een aanrader dus!
