Huh? Feedback geven, dat gaat toch over de ander? Nou nee, feedback geven, dat gaat vooral over goed luisteren en over jezelf. Maar het gaat er toch om dat je terug kunt geven wat de ander beter zou kunnen doen of wat je lastig vindt in het gedrag van de ander?
Nou deels, ik zie het als volgt. Menig bedrijf zet een feedback training in wanneer men het idee heeft dat er onderling niet goed gecommuniceerd wordt en dat dingen niet goed bespreekbaar worden gemaakt. Op zich niets mis mee. Eén van de betere communicatietools is weten hoe je op een goede manier feedback geeft.
Waar feedback heel erg over gaat is interactie. Tussen 2 of meer personen, tussen teams, tussen managers en hun medewerkers. Wanneer feedback alleen wordt ingezet om de ander te doen veranderen dan kom je bedrogen uit.
1) Je kunt een ander niet veranderen, nooit, hoe hard je ook je best doet.
2) Iemand verandert pas echt wanneer diegene van binnenuit (intrinsiek) gemotiveerd is om iets te veranderen in zichzelf.
Goed, waarom dan feedback als tool voor goede communicatie?
Het helpt natuurlijk wel om een en ander bespreekbaar te kunnen maken. Feedback bestaat onder meer uit het heel feitelijk maken van wat iets met jou doet, je zult dus moeten beginnen met naar jezelf kijken:
– wat vind je prettig of juist lastig aan het gedrag van de ander?
– wat brengt dat bij jou teweeg?
Maar ik geloof dat de belangrijkste vraag bij feedback geven deze is:
– wat is mijn behoefte en wat is wellicht de behoefte van de ander?
Ik zal het verhelderen, stel je hebt een collega die altijd enorm druk is. Tijdens het werk geeft hij commentaar op zijn mail, zucht luidruchtig over dingen die niet goed lopen, kletst om de mail met collega’s over het weekend en tikt in stress hardnekkig met zijn pen tegen het toetsenbord.
Jij bent er op zich aan gewend maar op momenten dat jij een deadline wilt halen trek je het niet, die drukte om je heen, en je besluit er iets van te zeggen.
“Jij bent altijd zo onrustig als we een deadline moeten halen.” zeg je. Op zich een heldere zin, de ander weet wat er aan de hand is. Maar het zou kunnen dat je een verdedigende of verklarende reactie krijgt waarmee je niet veel verder komt. Bijvoorbeeld “ja, ik weet het maar dat helpt mij om na te denken.” En de situatie blijft hetzelfde (behalve dat jij mogelijk een stukje meer geïrriteerd raakt..).
Misschien kan je het op een andere manier proberen, een manier waarbij je de situatie meer bij jezelf houdt: “Ik vind je altijd erg druk rond deadlines.”
Het verschil is dat je jouw mening geeft, daar kan weinig discussie over ontstaan. Echter, de ander kan denken, ‘dat is rot voor je, jouw probleem’.
Maar wat als je jezelf de vraag stelt ‘wat is hierin mijn behoefte en wat is wellicht de behoefte van de ander?’. Dat maakt dat je een nog neutralere manier kan inzetten, zoals “Ik heb rond deadlines altijd veel behoefte aan rust en kalmte, ik merk dat wij daarin een andere aanpak/ energie/ behoefte hebben, wat kunnen we hiervoor bedenken zodat we allebei op een fijne manier ons werk kunnen doen?”.
Te vaak wordt feedback gegeven op een verwijtende manier of op een vage manier. Het lastige is dat dit vrijwel nooit de uitkomst geeft die je hoopt en mensen onverrichter zaken weer op de oude voet verder gaan.
Het voorbeeld vraagt van jou meer zelfreflectie, je kijkt naar wat een bepaalde situatie met je doet en wat jij daarin nodig hebt. En je benoemd wat je feitelijk ziet in deze situatie en aan de aanpak van de ander daarin. De laatste manier geeft veel meer ingang om een werkelijk gesprek over oplossingen te hebben. Je verwijt de ander niets, je constateert alleen dat jullie beiden een andere behoefte hebben in een situatie.
Probeer het maar eens uit, de volgende keer dat je feedback gaat geven, sta goed stil bij wat jouw eigen behoefte is en kijk wat je ziet bij de ander wat niet helemaal met elkaar matcht. En ga van daaruit het gesprek met elkaar aan.
Tot slot nog iets in het verlengde hiervan, juist die dingen in de ander die jou irriteren of juist interesseren gaan ook vooral over jou. Er zit een wens in verborgen, bewonder je iets in de ander dat je zelf nog wilt ontwikkelen? Of irriteer je je aan iemand en spiegelt dat misschien iets in jou? Interessant om een over na te denken! En een mooi onderwerp voor een volgend blog 
