Ik zag laatst een filmpje over een kreeft. Kreeften hebben een zacht lichaam in een hard pantser. Terwijl het lichaam van de kreeft groeit, groeit het pantser niet mee. Dat wordt op een gegeven moment heel krap en oncomfortabel. Zo oncomfortabel dat de kreeft zijn pantser moet loslaten om ruimte te maken voor een nieuwe.
Je voelt misschien al waar dit heen gaat.. Het feit dat de kreeft zich niet langer prettig voelt maakt dat hij loslaat en door kan groeien, letterlijk. Maar is dat niet altijd zo?
Je ziet het ook bij onszelf; vlak voordat je als kind gaat lopen is er meestal een periode van frustratie, iets willen pakken bijvoorbeeld en er steeds maar niet bij kunnen. De frustratie zorgt er uiteindelijk echter voor dat je als kind heel gemotiveerd raak om de eerste stap te gaan zetten. Of te wel: YES, ik heb stress! 
Heb je zelf, als je terug kijkt, ook momenten gehad van die stress en frustratie, van het gevoel dat je je heel oncomfortabel voelde? En heeft dat misschien ervoor gezorgd dat je een volgende stap ging zetten? En dat je dus de motivatie vond om iets nieuws te proberen?
In de tijd dat de kreeft van een oud naar een nieuw pantser gaat is het zo dat het nieuwe nog niet hard genoeg is en de kreeft is heel kwetsbaar, vandaar dat hij een veilig plekje zoekt om het pantser te laten uitharden voor hij weer verder gaat.
Misschien herken je dat ook wel, dat iets nieuws onveilig, onbekend en heel spannend aanvoelt. En misschien soms wel zo erg dat je maar besluit om het niet te doen?
Het zit hem vaak in kleine dingen, voel je al weken die zeurende hoofdpijn en heb je maar geaccepteerd dat je nou eenmaal veel hoofdpijn hebt? Of loop je maar te rennen en vliegen en houd je minder en minder energie over voor de leuke dingen in het leven? Dat is verandering die aan je deur klopt, iets nieuws dat je in je leven mag toelaten. (Iets nieuws kan in dit geval misschien ook zijn dat je weer eens met een boekje op de bank gaat zitten.)
En ja, nieuwe dingen zijn soms zeer oncomfortabel en spannend maar als je het niet doet, dan blijf je in je oncomfortabele, veel te strakke pantser vast zitten en stop je je eigen groei. En daar helpt geen paracetamolletje voor, zeker niet op de langere termijn.
Dus ik zou zeggen, als je je super oncomfortabel voelt en gestrest: GEFELICITEERD JE HEBT STRESS ! Zoek een veilige plek op, of dat nu thuis is, in een strandstoel of bij een cursus, en zorg ervoor dat je je oude pantser in alle rust kunt loslaten zodat je weer verder kunt groeien.
