Tja, als iemand die graag de touwtjes in handen neemt en niet veel moeite heeft met kiezen, ben ik het behoorlijk oneens met mijn eigen titel.., en toch..
Ik heb het afgelopen jaar gekozen om mezelf een jaar te geven waarin ik vooral ruimte had om mama te zijn. (Voor het geval je dat gemist had, ik ben in 2020 mijn avontuur als solo mama begonnen :)) Een prima keuze dus voor afgelopen jaar.
Alleen die keuze betekende ook dat ik voor een opdracht koos op bekend terrein, in een bekende omgeving, met werk wat ik niet per se meer wilde doen.
Aan de opdracht lag het niet, het was een leuk team, een onderwerp dat ik belangrijk vind (jeugdhulp) en het was werk dat ik ken en kan. Eigenlijk heel comfortabel dus. En toch kostte het me moeite, soms veel moeite.
Dus ja, soms is een keuze misschien toch wel een beetje verliezen. Maar wel een bewuste keuze om veel rust en ruimte te creëren. En wat mij betreft dus de beste keuze voor dat moment. Ook als ik er wat werkgeluk voor in moest leveren.
Ik ben nu heel blij dat ik ruimte heb om ook weer helemaal te kiezen voor mijn werkgeluk. De opdracht is afgerond en ik heb ervoor gezorgd dat er nu ook op werkgebied ruimte is voor het werk dat ik wél het allerliefste doe: mensen helpen te kiezen voor hun (werk)geluk. Dus 2022 kom maar op, ik heb er zin in!
Maar is kiezen nu wel of niet verliezen? Ik denk toch niet, zolang je de keuze maakt die op het moment van de keuze het beste lijkt voor jou, dan is een keuze gewoon een keuze en dat is dat.
Tenzij je een glazen bol hebt waarmee je in de toekomst kunt kijken, is kiezen ook gewoon een gok. Je kiest op basis van wat je weet en voelt en dan zie je het wel. En weet je wat het mooie is, je kunt op ieder moment weer opnieuw kiezen. Dus ach, wat heb je dan eigenlijk nog te verliezen?
