Met dit warme zomerweer dit keer een blog in de herhaling. Om het mezelf een beetje makkelijk te maken maar ook omdat hij ook nu nog helemaal van toepassing is!
Tijdens een dagje op het strand vroeg de dochter van een vriendin aan ons “waarom spelen jullie eigenlijk nooit?”. “Als je groot bent speel je nu eenmaal niet meer.” Antwoordden wij bij gebrek aan beter. Ze haalde haar schouders op in onbegrip en ging verder met haar zandkastelen, schelpen en zeewater.
Goede vraag eigenlijk. Het is waar dat wij niet heel veel behoefte hadden om te scheppen in het zand, maar spelen in de golven vind ik eigenlijk heel erg leuk! Alleen merk ik ook dat ik als ik dat dan doe, weer net te veel bezig ben met hoe charmant mijn sprongen zijn en hoe mijn bikini zit.., waarom eigenlijk?
Als ik heel eerlijk ben dan wil ik, zodra mijn grote tuin een feit is een hele grote schommel en trampoline erin. Nee, niet vanwege kinderen, maar voor mij, omdat het me heerlijk lijkt om schaamteloos te kunnen schommelen en in het rond te springen. En nee, niet omdat ik daardoor fit blijf of omdat het de nieuwste rage is qua sport, enkel en alleen omdat het met heerlijk lijkt.
Twee zomers terug heb ik een snowboardcursus gedaan, niet omdat ik op wintersport ging dat jaar maar gewoon omdat het me altijd al leuk leek om dat te leren. En omdat het heerlijk is eens even helemaal iets anders dan anders te doen. De vraag die ik natuurlijk steeds kreeg was ‘ga je op wintersport dan?’ maar nee een andere reden dan gewoonweg plezier maken had ik niet. En dat is misschien wel de beste reden ooit!
En zo zijn er nog wel meer dingen die me leuk lijken en die ik zoveel mogelijk doe. Ik bedoel waar wacht ik op? Tot ik met pensioen ga? Tot ik de tijd heb? Tijd krijg je niet, tijd mààk je.
Of op geld wachten misschien? Geld groeit niet aan de bomen maar de meesten van ons hebben een goed leven waarin je, als je iets écht wilt, dat in de meeste gevallen werkelijkheid kunt maken. Als jij het maar belangrijk genoeg maakt.
Dus elke keer (en dat gebeurt vaak) als iemand als reactie geeft ‘wat leuk dat je dat doet, dat zou ik ook eens moeten doen’ dan stel ik drie vragen:
- waarom heb je dat nog niet gedaan?
- vind je dat een hele goede reden?
- hoe ga je zorgen dat je het wel zou kunnen doen?
En soms is de conclusie dat iemand het helemaal niet per se wil, of soms komt er weerstand omdat diegene geconfronteerd wordt met het feit dat hij/zij zelf verantwoordelijk is om een keuze te maken en soms, en daar hoop ik natuurlijk op, bedenkt iemand zich dat het eigenlijk heel goed te regelen is en gaat aan de slag.
De keuze is dus aan jou! Wanneer maak jij tijd om eens naar de speeltuin te gaan?
