%$@% dacht ik terwijl ik mijn mail opende.. Had hij dat nou niet veel eerder kunnen zeggen?!?!?! Goed, je snapt het, dit was mijn primaire reactie op iets waar ik niet op zat te wachten. Het ging niet zoals ik wilde en het liefst wilde ik meteen een boze mail terug sturen. “Je begrijpt toch wel dat…” en “We hadden toch echt afgesproken dat…” en meer van die strekking.
Voelt het lekker om dit te doen? Nou eigenlijk best wel. Eventjes dan. Helpt het? Soms een beetje omdat je je punt maakt en duidelijk je grens aan geeft misschien. Maar of het werkelijk bijdraagt aan een oplossing en een tevreden gevoel, in mijn ervaring niet.
Wat als ik die mail had gestuurd? Dan was het waarschijnlijk zo gegaan dat de mailer aan de andere kant geïrriteerd had gereageerd en aan ging tonen waarom hij gelijk had. Waarop ik op mijn beurt weer in een reactie kon aantonen waarom ìk toch echt gelijk had.
Of ik kon even tot tien tellen. Mezelf afvragen wat me zo irriteerde aan de mail.
Het antwoord was dat er onder mijn irritatie vooral deze gedachten zaten: ‘shit, meer werk, ik dacht dat het rond was’ en ook: ‘Shit, heb ik iets fout gedaan??’ Vervolgens probeerde ik meer naar de inhoud te kijken, wat wilde hij mij duidelijk maken? Ik kon toen meer zijn perspectief zien en ik kon wat objectiever kijken naar wat hij bedoelde en echt kon kijken of zijn opmerking terecht was of niet.
Een beetje meer afstand zorgde er dus voor dat ik vanuit rust kon reageren, dat ik zijn vraag begreep en dat ik rustig kon bedenken hoe ik er mee om wilde gaan.
Deze veel kalmere en meer neutrale reactie maakte zeer waarschijnlijk ook dat hij mijn reactie beter kon beluisteren. En daardoor konden we veel meer op de taak overleggen en ons vizier op een goede uitkomst richten. En dat voelt voor iedereen toch veel fijner en is veel effectiever!
En ja, tot 10 tellen werkt dus echt! 🙂
