Wat was jouw eerste reactie?
We zitten natuurlijk in een beetje een gekke situatie, Nederland zit redelijk op slot. Gelukkig gaat het met de meeste mensen nog prima en kunnen we ons over het algemeen goed redden als we een tijdje in en om ons huis moeten blijven, digitaal onze sociale contacten onderhouden en, als dat kan qua werk, ook dat vooral online laten plaatsvinden.
Wat ik zelf merkte was mijn eerste reactie op dit alles, die was vrij laconiek ‘dat zal zo’n vaart niet lopen, beetje teveel paniek als je het mij vraagt’. Ok, maar nu met iets meer informatie heb ik me toch bedacht dat we allemaal wat kunnen doen om meer besmettingen tegen te gaan en dat is dus thuisblijven.
Ik merkte bij mezelf dus wel die laconieke houding en vroeg mij af, wat is daar prettig aan en wat is niet zo handig?
Prettig is natuurlijk dat ik niet in paniek raakte, dat klopt ook dat ik niet snel in paniek raak en vrij kalm blijf in onverwachte situaties. Dat is dus wel fijn.
Wat ik echter ook herken is dat ik dingen een beetje wegwuif, ach ook al ben ik heel moe, ik kan best nog even wat meer hooi op mijn vork nemen. Of ach we hebben het allemaal wel eens moeilijk. Soms is het ook een beetje kop in het zand en niet zo goed voor mijzelf zorgen, dat gemak waarmee ik dingen soms wegwuif.
Ook interessante informatie om me te realiseren als ik weer dingen wegwuif. Is dat wel terecht of kan ik soms de dingen niet beter toch ietsje serieuzer nemen. Daar is natuurlijk geen antwoord voor wat altijd opgaat, alleen maar de tip naar mijzelf dat ik wel bewust kijk of mijn ‘wegwuif’ vanuit mijn positieve, relaxte ik komt, of vanuit mijn kop in het zand ik. En vervolgens kiezen.
Nou ben ik benieuwd, wat was jouw eerste reactie en herken je dat in jezelf, op meer vlakken in jouw leven?
