Tijdens een dagje op het strand vroeg de dochter van een vriendin aan ons “waarom spelen jullie eigenlijk nooit?”. “Als je groot bent speel je nu eenmaal niet meer.” Antwoordden wij bij gebrek aan beter. Ze haalde haar schouders op in onbegrip en ging verder met haar zandkastelen, schelpen en zeewater.
Goede vraag eigenlijk. Het is waar dat wij niet heel veel behoefte hadden om te scheppen in het zand, maar spelen in de golven vind ik toevallig heel erg leuk! Alleen merk ik ook dat ik dan vaak bezig ben met hoe charmant mijn sprongen zijn en hoe mijn bikini zit.., waarom eigenlijk?
Als ik heel eerlijk ben dan wil ik, zodra mijn grote tuin een feit is
een hele grote schommel en trampoline erin! Nee, niet vanwege kinderen, maar voor mij, omdat het me heerlijk lijkt om schaamteloos te schommelen en te springen. En niet omdat het is om fit te worden of omdat het de nieuwste rage is qua sport, gewoon omdat het leuk is.
een hele grote schommel en trampoline erin! Nee, niet vanwege kinderen, maar voor mij, omdat het me heerlijk lijkt om schaamteloos te schommelen en te springen. En niet omdat het is om fit te worden of omdat het de nieuwste rage is qua sport, gewoon omdat het leuk is.Afgelopen zomer heb ik een snowboardcursus gedaan, niet omdat ik op wintersport ga dit jaar maar gewoon omdat het me altijd al leuk leek en omdat het heerlijk is om eens even helemaal iets anders dan anders te doen. De reactie die ik kreeg was meestal ‘ga je op wintersport dan?’ maar nee een andere reden dan gewoonweg plezier hebben had ik niet (en dat is misschien wel de beste reden ooit!).
En zo zijn er nog wel meer dingen die me leuk lijken en die ik zoveel mogelijk doe, ik bedoel waar wacht je op? Tot je tijd ‘krijgt’?
Tijd krijg je niet, tijd maak je. Of op geld? Geld groeit niet aan de bomen maar de meesten van ons hebben een redelijk goed leven en als je iets écht wilt, dan zal je dat je heel veel werkelijkheid kunt maken.
Dus elke keer (en dat gebeurt vaak!) als iemand als reactie geeft ‘wat leuk, dat had ik ook altijd willen doen’ stel ik drie vragen:
1) waarom heb je dat nog niet gedaan?
2) vind je dat een hele goede reden?
3) hoe ga je zorgen dat je het wel zou kunnen doen?
En soms is de conclusie dat iemand het helemaal niet per se wil, of soms komt er weerstand omdat diegene geconfronteerd wordt met het feit dat hij/zij zelf verantwoordelijk is om een keuze te maken en soms, en daar hoop ik natuurlijk op, bedenkt iemand zich dat het eigenlijk heel goed te regelen is en gaat aan de slag. De keuze is aan jou! Wanneer maak jij tijd om eens naar de speeltuin te gaan?
Veel plezier!
